ساینده های پوششی – ساختار ساینده

ساختار یک ساینده پوشش داده شده شامل پنج قسمت اصلی است: کاغذ حامی، پوشش پایه، دانه ساینده، اندازه پوشش و همچنین یک پوشش اضافی.

اولین این قطعات کاغذ حمایت است. کاغذ، پارچه، فیلم های پلاستیکی، فیبر ولکانیزه، فوم و یا ترکیبی از کاغذ و پارچه به عنوان پشتوانه برای ساینده پوشش داده استفاده می شود. کاغذ پشتی به ساینده، گرفتن بسیار خاص چسبنده، کشش، مقاومت در برابر پارگی، استحکام کششی، انعطاف پذیری و ثبات می بخشد.

ما در دوستی با محیط زیست، تنها چسب با سیستم محلول در آب استفاده می کنیم. ما به طور عمده از فنل و اوره استفاده می کنیم که بسته به ابزار، رزین هایی با استفاده از پراکندگی های مختلف از جمله رزین های مصنوعی یا چسب پنهان هستند. این سیستم ما را قادر به تولید ساینده های بسیار سخت می سازد. مواد ساینده با عملکرد بالا از یک طرف، وهمچنین به عنوان محصولات تمام شده بسیار انعطاف پذیر از سوی دیگر .

پایه پوشش به پیشوند دانه های ساینده در مواقع لزوم و توزیع در مواد پشتی استفاده می شوند. نرم تر، بیشتر الاستیک و یا سخت تر، رزین چسباننده سخت تر، بسته به استفاده از ساینده استفاده می شود. سختی اتصال سایندگی بر طول عمر ساینده تاثیر می گذارد.

شایع ترین مواد مورد استفاده برای تولید دانه های ساینده اکسید آلومینیوم و سیلیکون کاربید در اشکال مختلف خود هستند. مواد معدنی مانند آلومینا زیرکونیا، اکسید آلومینیوم و سرامیک و الماس نیز استفاده می شود. سختی و انعطاف پذیری دانه های ساینده خواص و کاربردهای ساینده را تعیین می کند. یک پوشش ساینده می تواند به اندازه دانه و مقدار دانه بستگی داشته باشد. مواد معدنی کلیدی در زیر خلاصه شده است:

اندازه پوشش به طور دائم دانه های ساینده را به یکدیگر و به مواد پشت بند متصل می کند. بسته به استفاده از ساینده، رزین چسباننده نرم تر، بیشتر الاستیک و یا سخت تر استفاده می شود. سختی از عامل اتصال بر سایندگی و طول عمر ساینده تاثیر می گذارد.

مرحله نهایی شامل استفاده از مواد اضافی برای تکمیل ساختار سایندهاست. این طول عمر ساینده را افزایش می دهد و یا (اگر یک عامل خنک کننده فعال اضافه شده است) پوشش شیشه ای از پراکنده شدن دانه جلوگیری می نماید.